در طول این سال ها ، هرجایی که نظام مشکلی پیدا کرد ، مردم وسط میدان آمدند . آنجایی که کسانی با تحریک دشمنان - چه در سال 87 چه در سال 88 چه در سال های بعد یک حرکتی انجام دادند که برای نظام مضر بود ،آن که توانست بیاید وسط میدان و دشمن را مأیوس کند ، مردم بودند. مقام معظم رهبری (مدظله العالی)
دولت ، عناصر دولتی ، احزاب وابسته و اتاق های فکر پشت پرده دولت بدانند که مردم فقط و فقط برای دفاع از دستاوردهای خون شهیدان (امنیت و آرامش) و برای پشتیبانی از ولایت و رهبری ، صف خود را از اغتشاش گران جدا کردند و خیابان ها را ترک کردند. وگرنه قشر متوسط جامعه که درصد زیادی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند ، با توجه به عملکرد بد دولت در کنترل گرانی های ماه های اخیر (ارز ، کالاهای اساسی و ....) به وعده های دولت خوشبین نیستند.
آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس محترم مجمع تشخیص مصلحت آبانماه 1387 در دومین سمپوزیوم بین المللی ایران 1404 می گوید : “ما باید مردم را در سطح مطلوب و متوسط همان چیزی که اسلام از آن به عنوان کفاف و عفاف یاد کرده تامین کنیم نه یک زندگی ریاضت کشانه؛ ما امکان تامین مردم در حد متوسط را داریم نه به عنوان گداپروری و صدقه خوری بلکه باید انسان هایی بسازیم که روی پای خود درس بخوانند کار کنند و خود را تامین کنند.” آیت الله جوادی آملی هم در آذرماه همان سال در مراسم کنلگ زنی مجتمع فرهنگی هدایت می گوید : “کمیته امدادی و صدقه ای اداره کردن کشور هنر نیست، باید کشور را با کار و تولید اداره کرد.”
این در حالی است که به اذعان دوست و دشمن کار و تلاش این دولت به مراتب بیشتر از دولت های گذشته بوده است. حتی بهره وری کشور در زمینه نیروی کار با افزایش مواجه شده است. اما برای تحقیر عدالتخواهی، ساده زیستی و پرهیز از اشرافیگری دولت و توجه به طبقه ضعیف جامعه و همنشینی با محرومان، دولت احمدی نژاد را گداپرور و اقتصاد آن را صدقه ای می نامند. نمی دانیم چرا اگر بخش ناچیزی از حقوق طبقه ضعیف جامعه احیا و به آنان پرداخت شود یک یا چند فرد ملبس به لباس روحانیت با بکارگیری واژه ای مقدس در دین اسلام همچون صدقه به آن معترض می شوند!؟ آیا انتظار از روحانیون و حوزویان برای پشتیبانی از طبقه ضعیف جامعه و عدالتخواهی انتظار نابجایی است؟ آیا امام علی (ع) که مقتدای همه ما شیعیان است با به دوش کشیدن نان و خرما در شبهای کوفه فقر را بین مردم توزیع می کرد؟ آیا این کار گداپروری و اقتصاد صدقه ای است؟
متأسفانه بازی برد بردی شروع شد .
یک طرف گرانی بنزین که موجب نارضایتی مردم می شود که بگویند دیدید مردم ناراضی هستند و نیاز به همه پرسی دارند.
یک طرف کوتاه آمدن مردم در مقابل گرانی بنزین و پر شدن بودجه تا شاید دستاویز تبلیغات آینده حزب (هایی) در انتخابات آینده باشد که ما از بحران واردات بنزین بدون هیچ هزینه ای گذشتیم.
بازی باخت باخت برای دلسوزان کشور:
یک طرف اگر بخواهند اعتراض کنند - به گونه ای مؤثر که مجبور شوند به حرفشان گوش داده شود - موجب سوء استفاده مغرضان گردیده و کشور به آشوب کشیده می شود که البته آسیب به بیت المال و از جیب خودمان است.
از طرف دیگر اگر در مقابل گرانی سوخت کوتاه بیایند، چگونه با هزینه های مرتبط آینده آن کنار بیایند . فشار زیادتری به قشر متوسط جامعه ما وارد خواهدشد.